ราชสีห์ มีดีอะไร
เขียนโดย : ริบบิ้นสีุรุ้ง
ความแน่นอนที่สุดของชีวิต ก็คือความไม่แน่นอน สัจธรรมที่ใครก็ไม่อาจปฏิเสธ และฉันก็เชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน
ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ทุกคนพบเห็นแล้วขนานนามฉันว่า เด็กเนิร์ด ฉันใส่แว่นหนาเตอะ วันๆจมอยู่แต่กับตำราเรียน ไม่เข้าสังคม ไม่ร่วมกิจกรรม ไม่สู้คน เวลาเดินก็มักจะก้มหน้า หลายครั้งที่ฉันโดนเพื่อนผู้ชายแสบๆในห้องแกล้งดักหน้าดักหลัง แล้วก็มีกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่ใส่กระโปรงสั้นๆทาปากแดงๆหัวเราะตามหลังมาในเวลาที่ฉันถูกแกล้ง
ความจริงฉันก็อยากมีสังคม อยากมีเพื่อน อยากเลิกเรียนแล้วไปช้อปปิ้งกับกลุ่มเพื่อนสาว อาจไม่ต้องกลุ่มใหญ่มาก แต่แค่เพื่อนสองสามคนที่จะหัสร่อต่อกระซิกกันได้บ้าง ทุกครั้งที่เลิกเรียน เด็กสาวม.ปลายจะกระจัดกระจายตามร้านไอศกรีมใกล้ๆโรงเรียน หรือไม่ก็จะเดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ แล้วก็มีอีกไม่น้อยที่ไปเตร็ดเตร่ตามห้างสรรพสินค้า
ฉันเดินผ่านร้านเครื่องประดับร้านหนึ่ง ร้านนี้จำหน่ายเครื่องประดับแฮนด์เมด เต็มไปด้วยลูกปัดมีทั้งขายเป็นกิโล และขายแยก ขนนก กระดุม หินสี เข็มกลัด กระเป๋า สร้อย ต่างหู มีทุกสิ่งให้เลือกสรร ฉันมองร้านนี้ทุกครั้งที่ฉันเดินกลับบ้าน แต่ไม่เคยได้เข้าไปสักที แต่วันนี้ อะไรดลจิตดลใจให้ฉันสาวเท้าเข้าไปในร้านที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่กำลังยืนเลือกสินค้า เมื่อฉันเดินเข้าไปแล้ว สายตาก็สอดส่ายมองหาเครื่องประดับสวยๆ โดยที่ฉันยังไม่รู้เสียด้วยว่า ผู้หญิงไม่กล้าแต่งตัวอย่างฉันจะกล้าใส่หรือไม่ ชั่วแว่บเดียวสายตาของฉันแฉลบไปมองเครื่องประดับที่เป็นแร่เฮมาไทต์ ฉันรู้สึกต้องมนต์อย่างประหลาด ฉันหยิบมันขึ้นมาและขอซื้อจำนวนสิบหกเม็ดเท่าอายุของฉัน พร้อมเชือกเทียน
ในคืนนั้น ฉันนั่งร้อยแร่เฮมาไทต์กับเชือกเทียนเข้าด้วยกัน ไม่นานนักฉันก็ได้สร้อยข้อมือขนาดกำลังพอเหมาะพอดี น่าแปลกใจในวินาทีที่ฉันลองใส่ ความมั่นใจเริ่มฉาบขึ้นมาในความรู้สึก อยู่ๆฉันก็ได้คำตอบที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุว่าที่มาของความมั่นใจมาจากไหน แต่ที่แน่ๆ ฉันรู้แล้วว่า แค่มั่นใจเท่านั้น ฉันเนิร์ด ฉันเป็นเด็กเรียน ฉันเป็นเก่ง ใช่ ถ้าฉันใส่ความมั่นใจ ความกล้าแสดงออกเข้าไปอีกนิด อืม...คืนนั้นเป็นคืนแรกที่ฉันเร่งวันเร่งคืนอยากให้ถึงเช้า เพื่อที่วันรุ่งขึ้น ฉันจะได้ไปเจอกับ สถานที่เดิมๆแต่สังคมใหม่ๆ
“ขอเชิญประธานนักเรียนที่ได้รับสมญานามว่า ราชสีห์สาวที่กำลังจะกลายเป็นอดีตหลังจากจบการศึกษามัธยมศึกษาปีที่หก มากล่าวอวยพรให้ประธานนักเรียนคนใหม่ด้วยครับ” รุ่นน้องมัธยมศึกษาปีที่ห้าส่งไมค์มาให้ฉัน เสียงปรบมือที่เกรียวกราว สายตาที่แสดงถึงความชื่นชมต่างมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว ฉันยิ้มให้ทุกคน และกล่าวด้วยวาจาฉะฉานลงไปในไมโครโฟน
“ขอเพียงมีความมั่นใจ ใส่ผสมลงไปในความตั้งใจในทุกสิ่งอย่างที่อยากจะทำและอยากจะเป็น พี่ขอให้น้องโชคดี” เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วโรงเรียน เสียงปรบมือที่ฟังไพเราะที่สุด...ในชีวิตของฉัน
หน้าที่เข้าชม | 13,020,916 ครั้ง |
ผู้ชมทั้งหมด | 4,371,385 ครั้ง |
เปิดร้าน | 25 ก.พ. 2555 |
ร้านค้าอัพเดท | 6 ก.ย. 2568 |
DIY Idea By ร้านลูกปัด
(กาดหลวง)
8. วิธีทำเครื่องประดับทองเหลือง
Wake Up Fashion
1. หินมงคล : เรียกเงินทอง คนวันอังคาร
2. หินมงคล : ดูดทรัพย์สำหรับหนุ่ม ๆ
8. ทำปิ่นปักผม